Het verzuimvenster is een hulpmiddel om van verzuimcijfers te komen tot concrete acties. Het verzuimvenster bestaat uit een horizontale as met het verzuimpercentage (VP) en een verticale met de meldingsfrequentie (MF). Hierdoor ontstaan vier vensters. Er is sprake van een lage meldingsfrequentie als die voor een bedrijfsonderdeel onder het gemiddelde ligt. Er is sprake van een laag verzuimpercentage als deze ongeveer driekwart van het gemiddelde is.
Elk venster geeft een veelvoorkomende verzuimvorm aan en de bijbehorende aanpakken van die verzuimvormen:
Venster I: laag verzuimpercentage - lage meldingsfrequentie
Het verzuim geeft geen reden tot directe actie. Aanpak: Kwartaalcijfers in de gaten houden. Alert blijven op stress signalen van de medewerkers.
Venster II: laag verzuimpercentage - hoge meldingsfrequentie
Veel hoogfrequent kortdurend verzuim. Aanpak: Een slechte sfeer op de afdeling kan zorgen voor een hoge meldingsfrequentie en een laag verzuimpercentage. Verhoog de verzuimdrempel. Extra aandacht voor de houding van de leidinggevende ten opzichte van het verzuim. Strakkere procedures rond ziek- en betermelding. Het verzuimgedrag en de verzuimcultuur bespreken.
Venster III: hoog verzuimpercentage - lage meldingsfrequentie
Beperkt aantal langdurige verzuimgevallen. Aanpak: achterhalen wat de oorzaken zijn van het langdurig verzuim, oorzaken wegnemen. Investeren in verzuimbegeleiding en re-integratie van langdurig arbeidsongeschikte medewerkers. Bijvoorbeeld door passend werk te organiseren en de hervattingsdrempel te verlagen.
Venster IV: hoog verzuimpercentage - hoge meldingsfrequentie
Zowel veel kortdurend als langdurend verzuim. Aanpak: aandacht voor zowel verzuimbegeleiding als verzuimcultuur. In de risicoinventarisatie en -evaluatie verzuimverhogende factoren achterhalen. Deze factoren hoge prioriteit geven in het plan van aanpak.
